شهردار آرش رضایی و رویاهای کوچک محقق شده ما

سربسته با وکلای ملت

این روزها بازار تبریک گفتن به وکلای مجلس دهم گرم است و پیروزیشان را در محافل خصوصی جشن میگیرند. من نیز تبریک میگویم و غبطه خوردنم را آشکار میکنم اما نه بدلیل پیروزی در رقابت، ازین جهت که شجاعتشان بی بدیل و مثال زدنی ست. می پذیرم که این عزیزان احساس دین و وظیفه به جامعه ی خود داشته اند و با علم به اینکه به نسبت خود را مناسبترین فرد جهت صندلی وکالت مجلس می دانسته اند وارد این کارزار شدند. باید علم  و حق طلبی خود را برای این سمت کافی دانسته باشند و در نهایت با توکل بر خدا و اعتماد بر رای و افکار عمومی خویشتن را خالصانه نامزد معرفی کرده و اکنون نشانه های تایید را دریافت کرده اند.

مطمئن هستم  می دانند وظیفه ی بسیار سنگینی را بر عهده گرفته اند که در صورت موفقیت در آن راه سعادت خود و همنوعانشان را هموار کرده اند و در صورت اشتباه و لغزش بشریت و نسلهای آینده مدعی آنها خواهند بود و خود نیز در مقام گمراه کنندگان محشور خواهند شد و باید دین اصحاب دیون را ادا کنند که البته جبران کردنش از محالات می نماید مگر خداوند بخواهد.

قطعا وکلایمان می دانند که از لحظه ای که به مجلس راه میابند دیگر به خود تعلق ندارند و تمامی دقایقشان باید در راه رفاه و رشد موکلانشان سپری شود. هر اقدامی که انجام می دهند بر سرنوشت بشریت و نسلهای آینده تاثیر مثبت یا منفی میگذارد و می توانند پاداشی اخروی همسنگ با به سعادت رساندن تمام بشریت را انتظار بکشند و نیز هر دقیقه ای که به بطالت یا در راه امیال شخصی سپری شود در برابرش به موکلان پاسخگو خواهند بود. از هیچ فرصتی برای انجام وظیفه نمی توانند غفلت کنند و به همین دلیل چون از انجام واجبات گریزی نیست پاداش هر رکعت از فرایض دینی، میلیونها بار برایشان بیشتر محاسبه میشود، روایانی که به محشور شدن حاکمان با اولیا خدا اشاره دارند به همین دلایل باید باشد.

ایمان داریم که خدا هر کس را بخواهد هدایت میکند و امید داریم که وکلایمان از این آزمایش خطیر سربلند بیرون بیایند.